18 marca 2017

Pilsko - szlak z przełęczy Glinne

Pilsko nie jest takie znane jak jego wyższa sąsiadka - Babia Góra. W zasadzie odniosłem jakieś takie wrażenie, że większość osób odkrywających szczyty Beskidu Żywieckiego, ogranicza się tylko do jego najwyższej góry (czyli Babiej - 1725 m.n.p.m.). Ale... Pilsko to jedna z nazw, które powinny coś mówić amatorom sportów zimowych - po prostu na jego zboczach jest ośrodek narciarski.

Babia Góra z Pilska (marzec 2017)




Na drugi pod względem wysokości /nie liczę tu Gówniaka, bo jak dla mnie to jedna z części Babiej/ szczyt Beskidu Żywieckiego nie wspina się za wiele osób, zwłaszcza w zimie - no bo powiedzmy sobie szczerze, podchodzenie wśród szusujących narciarzy nie jest za przyjemne dla żadnej ze stron. Tym bardziej, że co do zasady trasy narciarskie nie są za ciekawe do podchodzenia. Ale... w końcu każdy mniej lub bardziej zaciekawiony górami człowiek trafi na Pilsko. No i tutaj zaczyna się problem większego kalibru: z której strony podchodzić i jaki jest ten szlak?

Chyba najpopularniejszą (co nie znaczy, że najlepszą) trasą jest wejście od Korbielowa zielonym szlakiem - ale tam po prostu nie szliśmy z bardzo prostego powodu - droga wiedzie nieopodal trasy narciarskiej, więc podchodzenie tam zimą jest według mnie bez sensu. Chyba, że nie ma innej możliwości... tyle że w tym przypadku taka możliwość jest (aczkolwiek i tak będziemy szli kawałek trasą).


Szlak wejściowy (przełęcz Glinne - Hala Miziowa - Pilsko)


Odcinek 1: przełęcz Glinne - rozwidlenie



Zaczynamy na przełęczy Glinne /808 m.n.p.m/ czerwonym/niebieskim szlakiem wzdłuż granicy (o czym przez pewien czas będą nam przypominać słupki). W ten sposób po pierwsze idziemy mniej obleganym szlakiem, niż z Korbielowa, a po drugie mamy do pokonania ciut mniejszą różnicę wysokości. Ogólnie rzecz biorąc, szlak przypomina zwykłą leśną ścieżkę pod górę, nie jest trudno, mozolnie w sumie też nie bardzo (poza paroma miejscami). Jedyny minus to to, że czasami jest zwyczajnie ślisko, bo zalega trochę lodu - wtedy trzeba iść bokiem.

Szlak na Pilsko (Przełęcz Glinne 808 m.n.p.m.)


Dochodzimy do rozwidlenia szlaków 1141 m.n.p.m. (dosyć słabo oznaczone, po prostu jedna ścieżka odchodzi od drugiej) - niebieski biegnie dalej w górę przez Las Suchowarski, a czerwony idzie trochę w bok. Kierujemy się w prawo, niebieskim szlakiem będziemy schodzić.


Czas przejścia: 1 godzina (tyle szliśmy zimą)

Różnica wysokości: 333 m



Odcinek 2: rozwidlenie - wejście na trasę narciarską


Chyba jeszcze przyjemniejszy odcinek, niż ten z przełęczy. Trudności żadne, ludzi w dalszym ciągu brak (spotkaliśmy może 3 osoby), a widoki... na las ;) i tak przez 3 kilometry. Jedyne, co może okazać się trochę mniej fajne, to szerokość - tutaj po prostu leśna ścieżka miejscami jest naprawdę wąska. Nie ma jednak co narzekać, bo kolejny fragment trasy będzie naprawdę mozolny.

Wodospad na trasie

Za plecami mamy narciarzy, a przed sobą leśny szlak


Z ciekawszych rzeczy na tym odcinku można wymienić w zasadzie tylko wodospad na górskim strumieniu. Poza tym co prawda widoki nie powalają, ale sam szlak odebrałem jako bardzo sympatyczny.

Czas przejścia: 45 minut

Różnica wysokości: 74 m


Odcinek 3: wejście na trasę narciarską - szczyt


Ostatni odcinek podejściowy (czarny szlak), ale dla odmiany chyba najbardziej wredny i denerwujący. Idziemy brzegiem trasy narciarskiej, widoki początkowo są dosyć podobne do tych na początku (no dobra, może trochę szersze), ale nieco wyżej już zaczynają się panoramy na beskidzkie doliny. Trasą narciarską wychodzi się wyjątkowo niefajnie, to jest po prostu godzina powolnego, żmudnego zdobywania wysokości.

Stacja narciarska "Pilsko" - narciarzy jest niewiele (a dopiero 5 marca)

Hala Słowikowa, na szczyt już blisko

Na dole widać już początki wiosny

Za to potem, kiedy już wyjdzie się za ostatni wyciąg, mamy chwilę (dosłownie) podejścia szeroką drogą pomiędzy łanami kosodrzewiny i jesteśmy na szczycie... tyle, że tym niższym (Góra Pięciu Kopców 1543 m.n.p.m.) i leżącym na granicy. Można iść 500 m dalej na właściwy wierzchołek po słowackiej stronie (1557 m.n.p.m.), akurat my tego nie zrobiliśmy, panoramy z granicznego szczytu też są całkiem niezłe.


Czas przejścia (na Górę Pięciu Kopców): 1 godzina 10 minut

Różnica wysokości: 328 m




Szlak zejściowy (Pilsko - Las Suchowarski - Przełęcz Glinne)


Odcinek 4: szczyt - rozwidlenie


Zmierzamy niebieskim szlakiem w dół. Idzie się po prostu w stronę lasu, jako tako wydeptaną ścieżką. Problem jest tylko taki, że w zimie potrafi być tam naprawdę głęboki śnieg (i serio można się w nim zapaść) - akurat my trafiliśmy na taki i zapadanie się co chwila po udo było dosyć wkurzające; dlatego też w ogóle nie robiłem tam zdjęć, żeby jak najszybciej przebiec ten kawałek trasy - byle dotrzeć do lasu, a stamtąd już nie jest daleko do auta.

Szlakowskaz na Górze Pięciu Kopców

Zimowy, marcowy szczyt Góry Pięciu Kopców


Czas przejścia (Góra Pięciu Kopców - rozwidlenie): 35 minut

Różnica wysokości: 402 m


Odcinek 5: rozwidlenie - przełęcz Glinne


Tutaj idziemy dokładnie tą samą drogą, co w 1 odcinku - tyle że pokonujemy ją w drugą stronę. W sumie nic, co byłoby trudne, szeroka ścieżka przez las (dla odmiany w dół).

Schodzenie ze szczytu, już za rozwidleniem


Czas przejścia: 45 minut

Różnica wysokości: 333 m


Podsumowanie


Generalnie rzecz biorąc, szlak z przełęczy Glinne na Pilsko nie jest trudny ani jakiś bardzo nieprzyjemny. Nam zajął w obie strony 4 godziny 15 minut, czyli mniej więcej tyle, ile czas "mapowy" - latem pewnie czas przejścia byłby krótszy, po śniegu jednak chodzi się sporo wolniej, niż po trawie.

Tak czy inaczej, Pilsko, chociaż zauważalnie niższe i mniej widowiskowe od Babiej Góry, również jest warte wyjścia - większa część drogi nie jest jakaś koszmarnie męcząca, a widok ze szczytu na Królową Beskidów (i przy okazji resztę Beskidu Żywieckiego)... no po prostu jest tego wart :)

Na koniec oczywiście mapka:



Może zainteresować Cię też:

Beskidy staram się odwiedzać dosyć często - to jedne z moich ulubionych gór. Wybierasz się w nie? Przeczytaj moje beskidzkie teksty. A jeśli chcesz dowiadywać się na bieżąco o moich podróżach (również górskich) i o tym, co u mnie słychać - dołącz do grona czytelników na FB (https://www.facebook.com/zamiedzaidalej).

Share:

12 komentarzy:

  1. Uwielbiam Pilsko na snowboard :) Ale faktycznie jeszcze nie miałam okazji podejść szlakiem. Super sprawa - na pewno tej wiosny/ na lato wybierzemy się na trasę :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. nie miałem jeszcze okazji zjeżdżać stamtąd na nartach (snowboardu nie uznaję ;) ). Widok z góry jest super - polecam!

      Usuń
  2. Góry i szlak jakie pamiętam z dzieciństwa, choć tym na pewno nigdy nie szłam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. mnie też te góry kojarzą się z moimi podstawówkowymi wyjazdami - chociaż najczęściej jeździliśmy na Śląsk na narty, chodzić to raczej nie... pierwszy raz wyszedłem tam na Babią w 2014 roku, na początku gimnazjum :)

      Usuń
  3. Niestety, należę do tych, dla których Beskid Żywiecki zaczyna się i kończy na Babiej. Zresztą, ostatnio na szczycie byłam jako nastolatka, której przerwali błogi sen i kazali wdrapać się na szczyt. Pamiętam, jak w trakcie wchodzenia diametralnie zmieniła się pogoda. Rozpętała się burza z gradem i było straszno!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. my za pierwszym razem mieliśmy na szczycie mgłę i nawet trochę deszczu, było naprawdę zimno! półtora roku później było mglisto-śnieżno-wietrzne podejście z wycofem, a za kolejne kilka tygodni - piękna pogoda ze wschodem słońca na szlaku (wyszliśmy o 4.30 rano, z Krk trzeba było wyjechać ok. 2 w nocy) - więc też zaliczyłem przerwanie błogiego snu ;) (z tą różnicą, że wejście na wschód było moim pomysłem)

      Usuń
  4. ten szlak jest nudny jak flaki z olejem i wchodzenie nim poza zimą to czysta strata czasu :D (chyba, że robimy dłuższy odcinek od Babiej).

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. przez większość drogi to tam rzeczywiście nie jest za ciekawie (trochę jak przy podejściu na Babią od Krowiarek), no ale zimą to chyba jedyna sensowna opcja. A no i jest najmniejsza różnica wysokości do podchodzenia ;)

      Usuń
  5. Zawsze się dowiem czegoś nowego z Twoich wpisów. Dobrze wiedzieć jak następnym razem będę wybierała się w góry.

    OdpowiedzUsuń
  6. Tak sobie właśnie pomyślałem, że miałem ogromną przerwę od góry i obiecuję sobie, że na jakiś szlak się wkrótce wybiorę! Może na ten, dzięki! :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. ja w sumie też przez zimę mało co chodziłem po górach (w listopadzie, a potem dopiero w marcu) - i właśnie od tego szlaku zacząłem nowy rok górski :D

      Usuń





W tej witrynie są wykorzystywane pliki cookie, których Google używa do świadczenia swoich usług i analizowania ruchu. Twój adres IP i nazwa użytkownika oraz dane dotyczące wydajności i bezpieczeństwa są udostępniane Google, by zapewnić odpowiednią jakość usług, generować statystyki użytkowania oraz wykrywać nadużycia i na nie reagować. (więcej informacji w polityce prywatności)

Poznajmy się!

Cześć! Mam na imię Szymon. Cieszę się, że się tu znalazłeś - nie pożałujesz! Znajdziesz tu relacje z moich podróży, praktyczne wskazówki i porady, fotografię podróżniczą i osobiste przemyślenia. Czytaj, oglądaj, inspiruj się i... ruszaj w świat! A jeśli chcesz mnie o coś zapytać, to zwyczajnie napisz do mnie w komentarzu, na Facebooku czy mailem. (więcej o mnie tutaj)

Wesprzyj mnie lajkiem! :)

Moje artykuły

© Szymon Król / Za miedzą i dalej 2021. Wszystkie prawa zastrzeżone/All rights reserved. Obsługiwane przez usługę Blogger.

Blog Archive

BTemplates.com