22 grudnia 2017

Południowo-wschodnie klimaty 2017. Część 11 - Sofia, "Oczy Boga" i prom

2 sierpnia 2017

Pomysł na dzisiaj był taki, żeby iść na Musałę. No ale spało się dobrze, koło 9 rano zrobiło się już chyba ze 30 stopni, więc szczyt odpuszczamy. Poza tym tak zupełnie szczerze, nie chce nam się iść po skałach na górę. Po prostu nie, zwłaszcza, że godzina zrobiła się już raczej przedpołudniowa, pod "ranek" przestała podchodzić z godzinę temu. Ograniczamy się do odświeżenia w rzece (okazała się czysta i przejrzysta) i w okolicach 10 opuszczamy naszą mocno pachnącą zielskiem miejscówkę.

Sobór Aleksandra Newskiego w Sofii


Nocleg na dziko w Bułgarii

Dojazd na nocleg (pod Sofią)


Zapewne wszyscy się domyślają, gdzie skierowaliśmy się w prawie 40 stopniach bułgarskiego upału. Oczywiście. Do największego miasta kraju i jednocześnie jego stolicy - czyli do Sofii (głównie dlatego, że zawsze wcześniej mnie ciekawiła). Przed wyjazdem nasłuchałem się, jaka to ta Sofia nie jest brzydka - więc postanowiłem sprawdzić, zwłaszcza, że o Kiszyniowie też tak słyszałem... a stał się jedną z moich ulubionych stolic europejskich. Chyba lubię brzydkie miejsca ;)

Spacerujemy po bułgarskiej stolicy. Miasto faktycznie piękne nie jest (i mogę to powiedzieć z ręką na sercu). W odbiorze jest jakieś takie... ciężkie? To znaczy na początku - bo kiedy wychodzimy na bardziej zielone tereny, od razu robi się lepiej. Upał dalej dokucza, ale robi się coraz ładniej i przyjemniej. Podchodzimy też pod Sobór Aleksandra Newskiego: chyba wszyscy mają fotę tej cerkwi, to i ja zrobię. Ale naprawdę ciekawie jest na samym końcu - kiedy udaje się kupić "odkrytki". Odkrytki nie byle jakie - bo niektóre pamiętają jeszcze czasy przedwojenne! Jest też jakiś list, napisany cyrylicą, wysłany... do Warszawy, chyba w 1964 roku.


Na wjeździe do Sofii nowoczesne biurowce

W stolicy Bułgarii jest sporo zieleni

W czasie spaceru po centrum Sofii

Daje się znaleźć też uliczki, w których nie odczuwa się gwaru stolicy

Jedna z główniejszych ulic sofijskiego centrum

Skatepark w bułgarskiej stolicy wygląda klimatycznie!

Zieloność Sofii widać dopiero poza ścisłym centrum

Pomnik cara Aleksandra II w Sofii, postawiony tu ponad 100 lat temu

Nie mogło oczywiście zabraknąć jednej z głównych cerkwi Bułgarii


Niedługo później wyjeżdżamy już z Sofii. Co prawda po Bułgarii możemy jeździć jeszcze do jutra, ale i tak musimy uciekać ze stolicy - bo robi się popołudnie z typowym gwarem wielkiego miasta. Wyskakujemy na autostradę w kierunku Botewgradu: tak, jak i w Rumunii, tutaj za szybkie drogi się dodatkowo nie płaci! Cel to... jaskinia o wdzięcznej nazwie "Oczy Boga" (a oficjalnie "Prohodna"). (po drodze, po zjeździe z autostrady, jemy jeszcze obiad. Mocno nie polecam, bo jedzenie średnie, a ceny dość kapitalistyczne)

Na miejsce docieramy późnym popołudniem. Do pieczary trzeba przejść kawałek szeroką, trawiastą łąką - generalnie wygląda uroczo, sielsko i anielsko. Później zaczynają się schody (w przenośni i dosłownie), sprowadzające nas na samo dno jaskini, która w porównaniu np. do grot w Tatrach wydaje się olbrzymia - woda rzeźbiła ją grube tysiące lat, a człowiek wydaje się tam naprawdę malutki! "Oczy Boga" oczywiście też są - to dwa otwory w sklepieniu, przez które wpada światło. Piękno miejsca zakłócają tylko dzieci (sztuk 2, chyba rodzeństwo, na oko jedno stosunkowo na początku podstawówki, drugie jest już bliżej końca) -  rzucają kamieniami z dna jaskini (przy tym jest echo), biegają, drą się... mało to fajne.

Północna Bułgaria to faliste łąki

Krasowa pieczara Prohodna w północnej Bułgarii

"Oczy Boga" w jaskini Prohodna

Grota, jak to grota - jest skalista

Oczy Boga raz jeszcze

"Fotel" wydrążony w skałach Prohodnej


Jesteśmy koło Lukowitu, więc do granicy nie zostało już zbyt wiele kilometrów. Pozostaje nam już tylko wybór przejścia, którym chcemy wracać do Rumunii. Nikopol / Turnu Magurele albo Oriachowo / Bechet. Granica oczywiście na promie - jeszcze nigdy tak jej nie przekraczałem!

Wybieramy Oriachowo. Raz, że bliżej o 30 km, a dwa, że nie mam pewności, czy w Nikopolu w ogóle kursują jakieś promy. Postanawiamy popłynąć do Rumunii jeszcze dzisiaj - tankujemy przed granicą, przejeżdżamy przez dość zapuszczone Oriachowo i... granica! Pomimo leniwej atmosfery na bułgarskim terminalu, pogranicznicy odprawiają nas bardzo szybko (pieczątki nie udaje się zdobyć :( ), a my musimy kupić bilety na prom - 23 BGN/samochód, 2 BGN/osoba. Musimy czekać do 22 (kursy są co 2 godziny)... a od pewnego momentu zaczynają latać komary! Oczywiście te wschodnie, czyli w wersji turbo-upierdliwej.

Gdzieś w Bułgarii na polu... samolot. Zbudowany w Mielcu ;)

Północna Bułgaria

Dunaj rozdziela Rumunię i Bułgarię


Prom przypływa o 21.30. Jest stary i duży, wjeżdżamy na niego razem z 7 tirami - jesteśmy jedyną osobówką. Chociaż jest zapełniony może w 20 procentach, to zdecydowanie ma klimat - zwłaszcza, kiedy patrzy się z niego na zachodzące słońce! Widać też wyraźnie granicę - rumuński brzeg jest płaski i ciemny, a na bułgarskim świeci się w porcie, ale zapalają się światła w domach na wzgórzu. Po 20 minutach przeprawy zjeżdżamy. Musimy zapłacić też opłatę portową (7 EUR) - facet, który ją bierze, śmieje się też z naszych numerów rejestracyjnych. Dowcipny, sympatyczny Rumun :) na przejściu, które po tej stronie nazywa się Bechet, właściwie nie ma żadnej kontroli (więc znowu jestem niepocieszony brakiem jakiegokolwiek śladu w paszporcie, zwłaszcza, że to moja pierwsza granica "wodna" :( ). Ale jesteśmy w końcu w Rumunii (ja po raz szósty)!

Dunaj jest w tym miejscu naprawdę szeroki

Gdzieś między Bułgarią a Rumunią

Po stronie Bułgarii w domach świecą się światła

Wjazd na rumuńską ziemię - zjeżdżamy ze statku


Podjeżdżamy jeszcze na stację benzynową po winietę. Poprzednia zdążyła już wygasnąć, więc musimy sobie załatwić następną. Płacimy 14 RON i możemy już przez tydzień jeździć po kraju (nie planujemy być tyle, ale krótszej po prostu nie ma). W ciemnościach jedziemy na północ przez płaską jak stół Wołoszczyznę - na nocleg zatrzymujemy się dopiero na pagórach gdzieś za Craiova (pl. Krajowa). Jest 1 w nocy, zmęczenie już mocno daje się we znaki - idziemy spać!



Może zainteresować Cię też:






Bułgarię odwiedziłem w 2017 roku - byłem m.in. na wybrzeżu, ale również we wnętrzu kraju czy w jego stolicy - Sofii. Wybierasz się tam? Przeczytaj moje artykuły o BułgariiA jeśli chcesz dowiadywać się o moich podróżach na bieżąco, dołącz do grona czytelników na Facebooku! (fb.com/zamiedzaidalej)
Share:

12 komentarzy:

  1. Nieźle sobie liczą za ten prom, jeszcze z opłatą portową...

    Co do Sofii - nie jest jakaś wyjątkowo szpetna, ma swoje ładne zakątki. Na pewno bym jej nie nazwał brzydszą od Warszawy :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. fakt, promy to droga zabawa - ale klimat dużo większy, niż przejazd mostem! :D (zresztą chyba w Zimnicea / Swisztow przepłynięcie Dunaju jest tańsze). A Sofii i W-wy nie przyszło mi nawet do głowy porównywać, jak dla mnie za mocno się różnią

      Usuń
  2. To chyba przez te upały na większości zdjęć brak ludzi ;) Ale ta zieleń, od razu tęskni się za latem, może nie takim hardcoreowym z 30 stopniami codziennie, ale z zielenią wszędzie. Oczy Boga robią wrażenie :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. tam to było nawet 35-37 ;) fakt, przy obecnej pogodzie w PL (totalny brak śniegu w święta) człowiek chce, żeby znowu było zielono! A co do Oczu Boga, to fakt - ale zdjęcie średnio mi wyszło ;)

      Usuń
  3. O kurczę! nie spodziewałem się tego, że Oczy Boga tak świetnie wyglądają! Myślałem że to będzie taka mała popierdułka, a to naprawdę zjawiskowe miejsce! Ciekawe jak oczy prezentowały by się przy gwiaździstej nocy...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. widzieliśmy tam też stoisko z magnesami (na których było np. zdjęcie, na którym przez oczy zagląda księżyc) - to wyglądało świetnie! ciekawe, czy dałoby się tam wejść w nocy? :D

      Usuń
  4. Niezły upał! W ogole zapomnialam, że Bulgaria jest tak roznorodna. Podobaja mi się szczegolnie te jaskinie i "Oczy Boga" :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. mnie też chyba najbardziej przypasowała jaskinia :D a na drugim miejscu prom, był mocno klimatyczny!

      Usuń
  5. Wow niesamowite te Oczy Boga! Nie miałam o nich pojęcia. Mam nadzieję, że trochę się w jaskini ochłodziliście podczas tego niemiłosiernego upału?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. w jaskini rzeczywiście było chłodniej (ale tak przyjemnie, nie 10 stopni) - upał był naprawdę mocny, w PL też wtedy było chyba coś koło 35 stopni

      Usuń
  6. W tym rejonie świata uderza mnie jedno - piękno swoistej brzydoty. Co patrzę na relację stamtąd, mam wrażenie, że coś rzucą tu, coś rzucą tam, że zero pomysłu w tym jest, ale jednocześnie, jakoś to...lubię :) Wschodnia dusza przemawia przeze mnie, jak mniemam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. mam dokładnie to samo, podoba mi się sporo "brzydkich" miejsc - niby wszystko z innej beczki, tak jak napisałeś - brak pomysłu, ale jednak ładnie! po prostu urok wschodu

      Usuń





W tej witrynie są wykorzystywane pliki cookie, których Google używa do świadczenia swoich usług i analizowania ruchu. Twój adres IP i nazwa użytkownika oraz dane dotyczące wydajności i bezpieczeństwa są udostępniane Google, by zapewnić odpowiednią jakość usług, generować statystyki użytkowania oraz wykrywać nadużycia i na nie reagować. (więcej informacji w polityce prywatności)

Poznajmy się!

Cześć! Mam na imię Szymon. Cieszę się, że się tu znalazłeś - nie pożałujesz! Znajdziesz tu relacje z moich podróży, praktyczne wskazówki i porady, fotografię podróżniczą i osobiste przemyślenia. Czytaj, oglądaj, inspiruj się i... ruszaj w świat! A jeśli chcesz mnie o coś zapytać, to zwyczajnie napisz do mnie w komentarzu, na Facebooku czy mailem. (więcej o mnie tutaj)

Wesprzyj mnie lajkiem! :)

Moje artykuły

© Szymon Król / Za miedzą i dalej 2021. Wszystkie prawa zastrzeżone/All rights reserved. Obsługiwane przez usługę Blogger.

Blog Archive

BTemplates.com