KGP - Lackowa 997 m n.p.m. - Beskid Niski

23 września 2018

Po piątkowym zdobyciu Kościelca weekend zapowiadał się nieszczególnie - o ile w piątek jeszcze była lampa, a na koniec pożegnał mnie złotoczerwony zachód na Karczmisku, o tyle na sobotę meteoblue pokazywało pełne zachmurzenie, a na niedzielę może nawet śnieg. Słaba perspektywa. Mimo że śnieg w Tatrach - to w Beskidach już niekoniecznie. Kierunek wyklarował się właściwie sam :-D

Musicie wiedzieć, że niespecjalnie lubię połączenie pt. zima + chodzenie po górach. Tzn. lubię, ale męczę się tak z 3 razy bardziej. Więc razem z pierwszym śniegiem najczęściej przerzucam się w Beskidy - czyli jakby nie było (nic im nie umniejszając), trochę mniej wymagające górki. (taaaak, mniej wymagające... to się jeszcze okaże)

Skoro Beskidy, pełne zachmurzenie - to może jakiś szczyt, z którego nie ma widoków? Wypadło na Lackową. Głównie dlatego, że i tak miałem zamiar ją zdobyć (z racji tego, że jest częścią Korony Gór Polski), a ciągle się nie składało (przy takich połączeniach, jakie są, dojazd bez samochodu i powrót w jeden dzień do Krakowa zakrawałby na czysty masochizm).

Startujemy od strony miejscowości Izby. Zostawiamy hondę niedaleko wejścia do lasu i idziemy leśną drogą. Poza szlakiem :-D przez jakieś 10 minut. Dochodzimy na przełęcz o wdzięcznej nazwie Beskid nad Izbami - chociaż gdyby nie słupek graniczny, pewnie byśmy jej nawet nie zauważyli, bo to po prostu polanka w lesie. Szlakowskaz stoi tu chyba od początku istnienia tej drogi (a przynajmniej tak wygląda) i głosi, że zostało 50 minut na szczyt.

Szlak przypomina zwykłą leśną ścieżkę (no może nie do końca zwykłą, bo wzdłuż niej są poustawiane słupki wyznaczające granicę między Polską i Słowacją). W każdym razie ładną i totalnie lajtową. Do czasu...

...kiedy nie zaczyna się ostro wznosić. Pojawiają się skałki (tego spodziewałbym się wszędzie, tylko nie w Beskidzie Niskim), i robi się naprawdę stromo. Coś, czego raczej należałoby się spodziewać w Tatrach, może w Żywieckim - ale serio, nie w Niskim. Spotykamy też dwóch rowerzystów, którzy zjeżdżają teraz w przeciwną stronę. Chociaż "zjeżdżają" to złe określenie, bardziej pasowałoby, że toczą je w dół - jednak nachylenie, śliskie liście i kamienie pod nogami robią swoje.

Podchodzimy tak przez prawie pół godziny, a potem wychodzimy na grzbiet. Stąd idzie się już właściwie po równym. Widoków w dalszym ciągu brak. No dobra... są takie:

Chwilę później meldujemy się na najwyższym szczycie polskiego Beskidu Niskiego - Góra Policyjna (i kolejny szczyt do Korony...) zdobyta! A czemu "policyjna"? Chodzi o wysokość. 997 m n.p.m. ;) na szczycie jest skrzynka z pieczątką (tradycyjnie już nie było jej do czego wbić, sytuacja jak na Mogielicy rok temu - w końcu udało się ją podbić na... bilecie autobusowym do Zakopca sprzed 2 dni :-D ).

Nie siedzimy zbyt długo na górze, czas już schodzić. Tą samą drogą. O ile podchodzenie było po prostu dość mozolne, o tyle schodzenie sprowadza się do dwóch rzeczy: a) zbiegania b) zatrzymywania się co parę kroków na drzewie (+ uważania, żeby się nie wywalić i nie obić sobie facjaty). Dobre 15 minut później dobiegam na dół (dosłownie). W dalszym ciągu są pustki na szlaku - spotykamy może 2 osoby. To już nawet na Liwoczu było więcej ludzi :-D idziemy ciągle leśną ścieżką, aż w końcu docieramy do samochodu. Siedzimy jeszcze chwilę w Izbach (ognisko samo się nie zrobi) i zaczynamy odwrót do Krakowa.

To nie była wyrypa roku. W sumie to nawet ciężko nazwać ją wyrypą miesiąca - dwa dni wcześniej byłem na Kościelcu, który trochę przysłonił mi postrzeganie całej tej wycieczki. Ani nie było wysoko, ani widokowo (czyli zgodnie z moimi przewidywaniami), ale przekonałem się, że nawet w łagodnym Niskim zdarza się stroma ściana, na której wbrew pozorom można się zmachać :-D Lackowej udało się mnie zaskoczyć! Teoretycznie wszystko to wiedziałem przed wyjazdem (i nastawiałem się na krótkie, męczące podejście, jakich wiele), ale nie wziąłem pod uwagę jednej rzeczy. Nie sądziłem, że Niski może być taki fajny, zwracam mu honor :-D i chociaż na lato jest trochę za niski, to jesienią/zimą/wiosną - super! Tylko te połączenia...


Może zainteresować Cię też:

• Ślęża 718 m n.p.m. (Korona Gór Polski),

• fotorelacja (tatrzańskie krokusy i Nosal),

• galeria zdjęć z serbsko-czarnogórskich gór.

Beskidy (i ich okolice!) staram się odwiedzać dosyć często - to jedne z moich ulubionych gór. Wybierasz się w nie? Przeczytaj moje beskidzkie teksty. A jeśli chcesz dowiadywać się na bieżąco o moich podróżach (również górskich) i o tym, co u mnie słychać - dołącz do grona fanów na FB (https://www.facebook.com/zamiedzaidalej)! Będzie mi bardzo miło :)