Balkan Nature Trip 2020. Część 2 - Rumunia, Timisoara i przełom Dunaju

13 lipca 2020

Plan na dzisiaj jest właściwie kontynuacją wczorajszego. Uderzamy na Serbię! Nie to, żeby nam się spieszyło opuszczać Węgry, ale chcemy już dotrzeć na Bałkany - po trosze z uwagi na krajobraz, a po trosze dlatego, że jest tam sporo miejsc do zobaczenia  Jedziemy przez Hodmezovasarhely (spróbujcie to wymówić. Czytając nazwy miejscowości, momentami człowiek czuje się na Węgrzech jak analfabeta), Szeged (czyt. "Seged" - bo czytane "Szeged" po węgiersku to... "twój tyłek" :D ) do granicy z Serbią.

Dunaj w okolicach Golubaca

Starym zwyczajem wybieramy mniejsze przejście graniczne. Tym razem pada na Kubekhaza / Rabe, tuż przy granicy z Rumunią. Granica jest na kompletnym zadupiu, pośrodku niekończących się pól słoneczników. Węgierski pogranicznik trochę gapowaty, po dłuższej chwili daje się zrozumieć z jego wypowiedzi, że to przejście jest tylko dla miejscowych i że mamy jechać na główne przejście w Roszke. Jako, że do Roszke musielibyśmy się cofać 40 km, a jest już popołudnie, następuje szybka zmiana planów i kierujemy się na RUMUNIĘ! :D węgiersko-rumuńska granica w Kiszombor / Cenad szybko i sprawnie (bez stempli, znowu), po kilkunastu minutach jesteśmy już na terytorium Rumunii.

Nocleg był z widokiem na pszenicę. Odmiana po kilometrach słoneczników

Pierwsze większe miasto za granicą to Timisoara. Zatrzymujemy się - z bardzo prozaicznego powodu: chcę zrobić lepsze foty! (bo tak naprawdę to ja już w tym mieście kiedyś byłem - w 2018. Upał, spora ilość ludzi, stary kompaktowy aparat i śladowe ilości czasu wolnego spowodowały, że Timisoara wtedy nie miała wielkich szans mnie uwieść. Tym razem jej się udało. Nie ma w ogóle tłumów, nie ma też upału (!), i do tego pogoda żyleta. Historia miasta sięga XIII wieku - z ciekawszych wydarzeń szczególnie wyjątkowe są 2: to, że w XIX wieku zamontowano tam oświetlenie uliczne (nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie to, że Timisoara to było pierwsze europejskie miasto, które miało elektryczne lampy uliczne), a także grudzień 1989 roku - to tam zaczęły się zamieszki, które doprowadziły do obalenia reżimu Ceausescu.

No to ruszamy! Timisoara wydaje się znacznie bardziej zielona, niż 2 lata temu

Gołębie są nie tylko w Krakowie ;)

Główna cerkiew Timisoary. Właściwie każdy ma stąd fotę - mam i ja.

tłumów brak

Plac z różową kostką otoczony zabytkowymi budynkami to miejsce, które zawsze będzie mi się kojarzyć z tym miastem. Prezentuje się dużo lepiej, niż za pierwszym razem

W bocznych uliczkach jest po kilka osób

Dalsza droga wiedzie już w stronę przełomu Dunaju. Początkowo jest płasko, ale na horyzoncie rysują się już górki - Rumuńskie Karpaty witają! Nigdy wcześniej nie jechałem od tej strony, zachodnie krańce Rumunii to dla mnie zupełna terra incognita (chociaż to mój 10. raz w tym kraju). Za to z prawej strony pojawia się Dunaj we własnej osobie. Górki się nagle przybliżyły, chociaż dopiero teraz widać, jakie są niskie. A na drugim, serbskim brzegu twierdza Golubac, z tej perspektywy wygląda jak malutki zamek, trzeba się trochę przyjrzeć, żeby w ogóle ją zauważyć.

Na razie jest jeszcze płasko, ale na horyzoncie malują się już niewyraźnie pierwsze górki

Klasyczna fota z Rumunii. Góry coraz bliżej

Rumuńskie Karpaty witają

Gdzieś między Karpatami a Starą Płaniną

Ostatnie metry Rumunii i Dunaj. I Golubac (to te małe żółtawe kształty na drugim brzegu)

Twierdza Golubac nawet w zbliżeniu wygląda stąd zupełnie niepozornie

Podjeżdżamy na prom do Serbii w miasteczku Moldova Noua, ale po rzucie okiem na zegarek nie ma szans dzisiaj pokonać Dunaju - jest 20.15, przejście graniczne jest czynne od 8 do 20. W takim układzie jedziemy dalej po rumuńskiej stronie rzeki, przełomem Dunaju. Zawsze ciekawił mnie ten rejon - może trochę na zasadzie, że na serbską stronę jeżdżą wszyscy, a rumuńskiej nikt nie kojarzy. Po drugiej stronie rzeki, która ma w tym miejscu grubo ponad kilometr szerokości, widać już światła serbskiego Donji Milanovac i potężne skalne zerwy wznoszące się nad miasteczkiem. [btw, to jest granica Karpat - po drugiej stronie rzeki są już Góry Wschodnioserbskie, część Starej Płaniny]. Niby blisko, ale jednak dość daleko - bo żeby się tam dostać, trzeba jechać najpierw 60 kilometrów wzdłuż Dunaju do mostu granicznego, a potem się wracać serbską stroną rzeki (prawie że tą samą drogą. A wystarczyłby pływający prom). Nocujemy w przełomie Dunaju, przy samej drodze. Oby żaden kierowca nie postanowił skręcić za bardzo kół w nocy!

Przełom Dunaju od rumuńskiej strony. Zerwy skalne robią wrażenie

Do Rumunii jeżdżę od 2014 roku, byłem tam 10 razy. Byłem m.in. w Transylwanii, na wybrzeżu czarnomorskim czy na Bukowinie - ale moimi ulubionymi regionami są tam Maramuresz i łuk Karpat! Wybierasz się do tego kraju? Przeczytaj moje rumuńskie teksty. A jeśli chcesz dowiadywać się o różnych miejscach na świecie (nie tylko o Rumunii), które sukcesywnie odwiedzam, dołącz do grona fanów na FB! (fb.com/zamiedzaidalej) Będzie mi bardzo miło :)

Może zainteresować Cię też:

• rumuński poradnik drogowy,

• przejazd przez wschodnią Rumunię na wybrzeże Morza Czarnego,

• Transalpina, Petrosani i droga do Madziarów.