Galicica, Prespa i powrót do Albanii.

Wyjeżdżamy w granicach godziny 9. Jedziemy wzdłuż Jeziora Ochrydzkiego, aż w końcu skręcamy w górską, widokową drogę przez góry Galicica, łączącą dwa największe jeziora Macedonii - Ochrydzkie i Prespanskie. Od dawna chciałem się tam wybrać!

Droga rzeczywiście jest górska i widokowa, przypomina mi nieco Trasę Transfogaraską w Rumunii (tak, wiem - ciągle porównuję górskie drogi do Transfogaraskiej ;) ). Jedyny minus to opłata za wjazd do parku narodowego - 4 EUR (lepszy deal byłby, jakbyśmy dali tam 200 MKD [denarów], ale niestety ich nie mamy. Dobrze, że facet przynajmniej resztę wydaje nam w denarach!)

Po jakiejś 1,5 godziny zjeżdżamy z górskiej szosy nad Jezioro Prespa. Naczytałem się przed wyjazdem, że tam jest najczystsza woda w Europie i jest naprawdę mało ludzi. Kąpiemy się na dzikiej plaży, więc rzeczywiście nie ma tłoku. Ale na temat czystości wody... tu jest trochę przesady. Oczywiście, ta woda jest bardzo czysta i przejrzysta, ale wydaje mi się, że lepsza woda jest jednak w Jeziorze Ochrydzkim... chociaż Prespanskie jest znacznie ciekawsze, bo w wodzie są rośliny i błoto kosmetyczne ;)

Nad jeziorem spędzamy trochę czasu (ok. 2,5 godziny), a potem jedziemy do miasteczka Stenje coś zjeść. Jest tam jakaś hotelo-knajpa (wygląda na drogą) - wchodzimy, patrzymy na ceny i spoko. Pleskavica (mój obiad) kosztuje jakieś 3 euro - po takim miejscu nie spodziewałbym się takiej ceny!

Po obiedzie, ok. 15, jedziemy na... przejście graniczne z Albanią. Pierwotny pomysł był taki, żeby wracać do PL przez Kosowo i Serbię, ale plany są po to, żeby je zmieniać! Na granicy zero kolejki, szybko i sprawnie, po obu stronach proszę o pieczątkę (po angielsku) i po obu stronach ją dostaję :)

Chcemy się jeszcze wykąpać po albańskiej stronie Prespy, ale niestety - cały brzeg to pastwiska, nijak nie da się tam wejść do wody. Na szczęście widoki wokół znacznie mi to rekompensują! Kierujemy się na Pogradec - po odświeżeniu się w Jeziorze Ochrydzkim przy bunkrze jedziemy dalej. Po mniej więcej 80 km dojeżdżamy do Elbasanu (przed miastem kupujemy arbuza i winogrona).

Wjeżdżamy na autostradę i po 40 minutach jesteśmy w stolicy kraju - Tiranie. Dosyć głośne, rozrywkowo-blokowiskowe miasto... nie te klimaty. Żeby jeszcze było jak w Peshkopi... ale niestety Tirana idzie dosyć mocno w kierunki europejskie. Raczej nie zrobiła na mnie jakiegoś wielkiego wrażenia... no dobra - jazda tirańskich kierowców była niezłym hardcorem ;)

Dość szybko wyjeżdżamy z Tirany i jedziemy na wybrzeże - w stronę Durres. Generalnie pomysł na spanie jest taki, żeby zanocować na Półwyspie Rodonit - zjeżdżamy z autostrady i jedziemy wzdłuż wybrzeża. Po jakimś czasie zaczynają się pojawiać hotele (podobne do tych np. w Egipcie) - jedziemy dalej, hotele się kończą i mamy pustą, publiczną plażę w zasadzie tylko dla siebie. Nie wbijamy już dalej na Rodonit, zostajemy na noc na plaży na samym jego początku. Witamy się z morzem i ok. 22. oddajemy się w objęcia Morfeusza.