Korab, macedońska prowincja i Jezioro Ochrydzkie.

Dzisiejszy dzień jest jednym z tych, które zapadają w pamięć! Po wczorajszej nocy spędzonej w samochodzie (tzn. ja, Tata spał pod chmurką :) ), dosyć zmęczeni, wstajemy w granicach 8. Pierwsze wrażenie na poranny widok? WOW! Śpimy w fantastycznych górach, tę miejscówkę można by chyba nawet porównać do Durmitoru.

Przy śniadaniu mamy myśli typu "zdobędziemy górę i jutro jedziemy dalej w Albanię". O, my naiwni... okazuje się, że do podnóża Korabu, szczytu, który jest naszym głównym celem na dzisiaj, mamy 20 km. Nie przewidzieliśmy jednak, że Albania rządzi się swoimi prawami i że spotkamy kilka różnych interesujących rzeczy na drodze.

Najpierw - wesele. Zapomnieliśmy, że tradycyjnie w islamie (Albania jest krajem muzułmańskim) czwartek i piątek to weekend, więc wesele w czwartek było dla nas czymś niecodziennym. No a potem kozy na drodze i słabe oznakowanie ;) pytałem się chłopaków pasących te kozy, jak dojechać do Radomire, miejscowości, z której wychodzi się na górę. Nie wiem, czy się zrozumieliśmy, ale w końcu udało nam się dojechać :)

Zostawiamy auto pod knajpką w Radomire i idziemy! Po jakiejś godzinie gubimy szlak, notabene wyznaczony przez Polaków, i szukamy oznakowania... w końcu udaje nam się je znaleźć. Parę chwil później zaczynają się zbierać burzowe chmury (jakby zaczęło lać/grzmieć, nie byłoby fajnie) - wkurzeni na maksa odpuszczamy zdobywanie szczytu i po półtorej godziny jesteśmy na dole. Żeby było śmieszniej, zaczynają mnie jeszcze obcierać buty, więc w sumie dobrze, że zeszliśmy. Już i tak wystarczą mi spuchnięte nogi na co dzień.

Decydujemy się przenieść do Macedonii. Albanii mamy chwilowo dosyć (to głównie Tata) tym bardziej, że droga, którą jedziemy, nawet nie jest zaznaczona na GPS-ie, a mapę mamy dosyć niewygodną...

Przejeżdżamy jeszcze przez Peshkopi - ludzie trąbią, jadą, jak chcą, zero drogowskazów... wtedy nie czułem się tam najlepiej, ale myślę, że w tej chwili mógłbym wrócić! Za Peshkopi wyrzucamy worek ze śmieciami z auta na wysypisko. Kilkanaście kilometrów później zatrzymujemy się na kawę i lemoniadę i... okazuje się, że wyrzuciliśmy brudy, a nie śmieci. No to się wracamy, i ciuchy szczęśliwie zostają u nas (tak, wiem, zachowaliśmy się głupio, ale skoro Albańczycy tak robią...)

Ostatnie miasto przed granicą to Maqellare, zatrzymujemy się tam na obiad (spaghetti; niestety nie sprawdziłem przed wyjazdem dań kuchni albańskiej, więc jedliśmy włoskie żarcie... :/) i jedziemy do Macedonii! Po albańskiej stronie pogranicznik nie rozumie mojej prośby o pieczątkę, ale jego kolega z Macedonii jest wyraźnie zadowolony, że o to proszę :)

Jedziemy dalej na południe! Po drodze zauważamy meczet - od razu zjeżdżamy i wstępujemy do niego, bardzo ciekawe miejsce, chociaż zabytkami interesuję się średnio, to bardzo mi się podobał! W okolicach 18. jesteśmy w Strudze nad Jeziorem Ochrydzkim. Dużo ludzi, więc tylko się odświeżamy (tak z 40 minut) i jedziemy dalej. Za miastem Ohrid (Ochryda) skręcamy w lewo i mamy fajną miejscówkę noclegową z widokiem na nocny Ohrid i samo jezioro.

Przejechaliśmy 157 km.

Może zainteresować Cię też:

• relacja z pogranicza czarnogórsko-albańskiego,
• Czarnogóra praktycznie,
• poradnik spania na dziko.

Albanię i Macedonię odwiedziłem w trakcie podróży po Bałkanach w 2015 roku. Chcesz wiedzieć więcej? Poczytaj moje artykuły: Macedonia i Albania. A jeśli chcesz dowiadywać się o tym, co u mnie i o moich podróżach na bieżąco, dołącz do grona czytelników na FB (facebook.com/zamiedzaidalej).

S.