Morskie Oko z Palenicy Białczańskiej

Morskie Oko, czy też MOKO, najpopularniejsze tatrzańskie jezioro, dość licznie okupowane przez ludzi maści wszelakiej. Wycieczki na Rysy od polskiej strony, Przełęcz pod Chłopkiem itp. zaczynają się w 95% na Palenicy Białczańskiej, a ich trasa prowadzi przez słynną asfaltówkę do Moka - więc nie chodzą tam sami klapkowicze ;)

Pierwsze primo: Morskie Oko nie jest w Zakopanem - czyli gdzie jest ta cała Palenica?

No po prostu nie jest. Szlak na Morskie Oko zaczyna się na Palenicy Białczańskiej, jakieś 25 kilometrów od Zakopanego. I druga sprawa - Palenica to nie jest Łysa Polana, bo jest oddalona od tej ostatniej o jakiś kilometr.

Dojazd busem

Bus Zakopane - Palenica odjeżdża z rejonu dworców (nie sposób go nie znaleźć, bo autobusy i pociągi przyjeżdżają prawie że tuż obok miejsca odjazdu busów - ale jeśli komuś jednak sprawiłoby to problem, to to są okolice ronda Armii Krajowej). Jedzie się m.in. przez rondo Jana Pawła II (Kuźnickie), Jaszczurówkę, Toporową Cyrhlę, Brzeziny, Zazadnią, Wierch Poroniec i Łysą Polanę.

Aha, może być też tak, że będziemy jechali busem przez Poronin i Bukowinę - nieważne jak, w końcu dojedziemy na Palenicę. Przejażdżka nie należy do najtańszych, kosztuje 10 zł w jedną stronę i trwa 30 - 40 minut. (żeby było zabawniej, najtańszy pociąg Zakopane-Kraków może być tańszy...)

Busy mogą mieć tabliczkę "Morskie Oko", a nie "Palenica Białczańska" - ale dojedziemy w to samo miejsce (tu następuje bolesna chwila prawdy - bus z tabliczką "Morskie Oko" zatrzymuje się 9 km wcześniej... to znaczy na parkingu na Palenicy - nie ma czegoś takiego, jak busy dojeżdżające na samo Morskie Oko).

Dojazd samochodem

Najprostsza droga na Palenicę (bez zahaczania o Zakopane) to odbicie w Nowym Targu na drogę nr 49 w stronę Jurgowa, a potem, w Bukowinie Tatrzańskiej, zjazd na "960" w stronę Łysej Polany. W tej ostatniej będzie rozjazd, ale trzymamy się prawej - nie przekraczamy mostu na Białce, bo wjechalibyśmy na Słowację.

Parking na Palenicy to 25 zł za samochód, płacimy z góry za cały dzień.

Ogólne informacje

• Długość szlaku: 9,4 - 10 km (zależy, czy pójdziemy skrótami, czy nie) w jedną stronę, cały czas za czerwonymi znakami, asfaltem - w zasadzie nie sposób się zgubić.

• Czas przejścia: według mapy 2 godziny 20 minut

• Trudności: zerowe, tylko przy powrocie mogą trochę boleć nogi - w końcu to asfalt, a 20 km po nim też takie wygodne dla nóg nie jest ;)

Szlak, a raczej asfaltówka

Umówmy się, że trasa do Morskiego Oka to nie jest taki typowy górski szlak, bo jednak w znacznej mierze jest wyłożony asfaltem - a rzadko który szlak jest asfaltowy, większość to naturalne podłoże.

Palenica Białczańska

Na Palenicy jest kasa biletowa TPN (5 zł normalny, 2,50 ulgowy), a za nią... postój furmanek. Furmanki, czy też bardziej fachowo, fasiągi to element bardzo kojarzący się z trasą do Morskiego Oka - za 50 zł (30 za przejazd w dół) konne zaprzęgi przewożą ludzi przez znaczną część trasy.

Ale ja jednak będę namawiać do pójścia pieszo (jeśli tylko jesteśmy zdrowymi ludźmi, którzy normalnie idą). Po pierwsze, nie podoba mi się wykorzystanie akurat koni - jakoś nigdzie na Słowacji się z nich nie korzysta, tylko są kolejki... a po drugie, cena też nie jest niska. Oprócz tego, chociaż asfaltówka na MOKO nie jest jakaś bardzo górska, to jednak leży w górach, ba - w najwyższym paśmie w Polsce (więc tym bardziej lepiej pokonać ją pieszkom).

Odcinek początkowy (Palenica - Wodogrzmoty) 

Tak, trasa na Morskie jest nudna i średnio widokowa - co nie znaczy, że nie ma na niej ciekawych miejsc i jesteśmy skazani na dziewięciokilometrową, powolną śmierć w męczarniach z nudów. Początek to odbicie na drogę dojazdową do schroniska w Roztoce - i w zasadzie nie wspominałbym o niej w ogóle, gdyby nie to, że po prostu widok stamtąd na jeden z niewielkich potoków jest całkiem niezły.

Gdzieś w 1/4 szlaku (czyli z grubsza po 2,5 km) dojdziemy do odbicia na Rówień Waksmundzką i Psią Trawkę. Pamiętam, że szliśmy tamtędy na Gęsią Szyję, było sporo łażenia góra-dół na granicy lasu i kosówki, poza tym wtedy nieźle lało - w efekcie zrobiła się nam pięciogodzinna, reglowa wyrypa w ulewie ;)

Zaraz za tym będą Wodogrzmoty Mickiewicza i informacja turystyczna ze sklepikiem. "Wodogrzmoty", bo to są tak naprawdę 3 wodospady, z asfaltówki najlepiej widać Pośredni. Kawałek dalej, za zakrętem, mamy całkiem fajną polanę z widokami, ławeczkami i toi-toiami, z której odbijają dwie ścieżki (obie zielone) - jedna do Doliny Pięciu Stawów, drugi do schroniska w Roztoce.

Odcinek środkowy (Wodogrzmoty - Włosienica)

Przez chwilę będziemy iść lasem - aż dojdziemy do Wanty. Tutaj możemy a) przejść skrótami przez las (jedyny nieasfaltowy odcinek tego szlaku) albo b) obejść skróty asfaltówką. Poszedłem "do" skrótami, powrót był w całości asfaltowy... i przejście krótszą drogą jest jak dla mnie dużo fajniejsze.

W przypadku, kiedy idziemy asfaltem, mamy za to możliwość ustrzelenia paru fajnych widoków na słowackie Tatry (razem z leśniczówką Wanta).

Po mniej więcej godzinie od Wodogrzmotów jesteśmy na Włosienicy (1315 m.n.p.m.), która, kiedy na nią wchodziłem, wydawała się dość cichym, fajnym miejscem - no i jej początek rzeczywiście jest fajny, widoki też niczego sobie. Za to na jej końcu jest postój fasiągów (nie dojeżdżają do samego Moka), nieopodal jest też pawilon turystyczny - czyli coś w rodzaju górskiej knajpy ;)

Odcinek końcowy (Włosienica - Morskie Oko)

Ostatni, najkrótszy odcinek - jakieś 30 minut (2 km). Stąd są chyba najlepsze widoki, przekraczamy górną granicę lasu (tzn. wchodzimy w kosodrzewinę) i w końcu jesteśmy nad Morskim Okiem - po drodze widać jeszcze Rybie Stawki, są też dwa odejścia - jedno niebieską ścieżką do Doliny Pięciu Stawów (od 1 grudnia do 15 maja nieczynne), a drugie żółte, już przed samym Mokiem i prowadzące na Szpiglas - czyli tak zwana ceprostrada.

Aha, ten odcinek jest najbardziej zatłoczony - w końcu ludzie, którzy jechali bryczkami, muszą dojść nad Morskie Oko - więc po prostu tu może być nieco większy ruch.

I już. Koniec, jesteśmy na placyku przy schronisku nad Morskim Okiem, 1410 m.n.p.m, ostatnia tabliczka ścieżki dydaktycznej (bo przy asfaltówce są ustawione tablice informacyjne). Możemy jeszcze zejść nad samo jezioro (15 metrów w dół, w sumie schodki) i je obejść, ewentualnie wydrapać się nad Czarny Staw - ale tam nie poszedłem, bo leżał jeszcze śnieg. Teraz jeszcze trzeba wrócić, jeśli nie planujemy włażenia gdzieś wyżej, to zostaje nam ta sama droga.

Może zainteresować Cię też:

• wyjście na Rysy od Słowacji, 

• Saua Caprei (2315 m.n.p.m) w Fogaraszach,

• opis szlaku przez wąwóz Homole na Wysoką.

Tatry - najwyższe góry w Polsce, przez dość długi czas rzadko były moim celem podróżniczym. Teraz podoba mi się tam w zasadzie tak bardzo, jak w różnych innych górach - zajrzyj tutaj, żeby zobaczyć moje tatrzańskie artykuły. A jeśli chcesz dowiadywać się o tym, co u mnie i o moich podróżach na bieżąco, dołącz do grona czytelników na Facebooku! (fb.com/zamiedzaidalej)